23 maart 2012. Dat was tot afgelopen zaterdag de datum van de laatste editie van het Oliebollentoernooi. Het toenmalige bestuur (Kalsbeek/Jonk/Haak) deed dat jaar een verwoede poging een aloude traditie nieuw leven in te blazen; dit jaar deed het huidige bestuur die poging nog eens dunnetjes over. In de buitenlucht ditmaal, in tegenstelling tot de zaaleditie’s aan het begin van deze eeuw. En met succes!
Een Bonte (ook van de partij, ja!) mix van voetballers, wisselend in geslacht, studieduur en talent, bond zaterdag de kicksen onder om in ter plekke ingedeelde formaties te strijden om de eeuwige eer en dat toch al beloofde eerste rondje van het Bestuur op de aansluitende Nieuwjaarsborrel. Gestreden werd er, en bij vlagen leek het ook nog wel op voetbal.
Team Geel, met toch niet de minste namen in de gelederen (Van Berkel Senior, Van Eijsden, Van Pelt) wist helaas niet echt te overtuigen met een puntloze laatste plaats, al kon dat van Team Kleurloos (zo ook het spel) (met helden als Koesveld, Moerland en Zwep) ook gezegd worden. Team Blauw (met onder meer regionaal topscoorder Doornenbal, clublegende Vos, en dribbelkoningin Van der Veen) moest uiteindelijk winnaar Team Oranje (met Nestor Bartelds, PR-man Loos en de energieke Heijstek) voor zich dulden, maar het luisterde allemaal buitengewoon nauw.
De echte punten werden uiteraard binnengesleept op de aansluitende Nieuwjaarsborrel, waar ook de breed geanticipeerde speech van de naar eigen inzicht begenadigd sprekende voorzitter (“speech uit het boekje met een puntsgewijze opbouw om de vingers bij af te likken”) uit de doeken werd gedaan. Jong (LSVV’ers) en oud (de harde kern van Lugdunum aan de bar) luisterden met ingehouden adem naar een woordenwaterval waar geen touw aan vast te knopen leek: 2017 turbulent, 2018 ook, iets met toekomst, tunnels, licht, schouders ergens onder zetten. Knappe jongen die dat kan recapituleren. Evenwel, 2018 is los, en voor al wie dit leest: het wordt jouw jaar.