De ToernooiCie blies in de aanloop naar afgelopen donderdag al hoog van de toren, maar die hoogmoed bleek allerminst ongepast: wat met de laagste temperatuur de grauwste dag van de week had moeten worden, werd veruit de mooiste dag van de week, en misschien wel van dit seizoen. Met uiteindelijk 29 teams, ruim 270 deelnemers, en een waanzinnige barbecue paste LSK editie 2018 naadloos in de trend die LSVV ’70 de laatste jaren doormaakt: groter, grootser, mooier.
Zowel het deelnemersveld als het niveau waren studentikozer dan ooit tevoren. Gelukkig scheen tegen alle prognoses in gewoon de zon, zodat ook de op fraai voetbal hopende toeschouwer zich toch nog ultiem thuis mocht voelen in de verzengende hitte van het rubbergranulaat. ‘Hangover 69’, ‘Je zusje kent ons al, nu je moeder nog’, de huisgenoten van ‘Oh nee, veld 2’, een sterrenensemble van VSL Catena, vele Augustijnen, een bijeengeraapte groep Geesteswetenschappen-studenten, de jaarlijkse massale delegatie van de DinsdagAvondClub: een prachtige doorsnede van Leiden binnen de singels passeerde de revue. En toch ook een kleine maar eervolle vermelding voor de dames van Ter Leede (VR1 & VR2), die als één van de weinige teams echt oogstrelend voetbal op de mat legden, maar het tegen wil en dank toch nog aflegden tegen DAC in de mix-finale. Chapeau!
Tussen poulefase en kruisfinales in vond een zinderende editie van de jaarlijkse penaltybokaal plaats, die voor de verandering eens niet werd gewonnen door DAC. Wie dan wel, is ons even ontschoten, maar hij schoot ze er wel lekker in. Vervolgens kon er door de uitgeschakelden flink geconsumeerd worden bij de massale barbecue voor de kantine, terwijl een steeds kleiner groepje gelukkigen doorstreed om het ware eremetaal. Uiteindelijk kroonden NSL-dispuut Dunamis en het mixteam van de DinsdagAvondClub zich tot winnaars van het Leidsch StudentenKampioenschap 2018, die zich vervolgens al hossend bij de barbecue en het waanzinnig dubieuze slotfeest mochten voegen. Ambiance!
Als dessert werd nog stilgestaan bij het naderende afscheid van voorzitter Jelles, die na vier jaar verlicht despotisme ook maar eens iets van zijn eigen leven moet gaan maken. Oud-penningmeester en mede-langstudeerder Koesveld deed een enthousiaste gooi naar de prijs voor minst-samenhangend-verhaal van de eeuw: met name de opening, waarin De Koes zich direct begon in te dekken met de tekst dat ‘deze speech vanmiddag nog een heel goed idee leek’, viel in goede aarde bij het publiek. Jelles’ bestuursgenoten verrasten hem vervolgens met een gegraveerd horloge en de bekendmaking van toekenning van het erelidmaatschap (had niet gehoeven jongens, word er nog emotioneel van) (en ja, ongemakkelijk dat diezelfde voorzitter ook dit stukje moet schrijven).
Voor het eerst was er vanwege de groei van de laatste jaren gekozen voor de oprichting van een aparte commissie, die zich in plaats van het bestuur over de organisatie van het jaarlijkse evenement boog. Alle credits gaan dan ook naar voorzitter Van der Meer, bestuurslid (hr.) Loos, bar-baas Westink, de schier onafscheidelijke tendem (mw.) Loos-Hennen en Victor ‘ik-haal-die-bal-wel-uit-de-sloot’ Cnossen. Aan werkelijk alles hadden deze zes lichtende voorbeelden gedacht: van speelschema’s tot fietsenplekken en een soepel verlopende schoonmaak tussen de bedrijven door. En om met de woorden van Willem te spreken: er viel zoals immer “geen onvertogen woord.” Zo is dat.
De nog bekend te maken opbrengst van het LSK 2018 gaat net als vorig jaar naar partner Unicef, dat ook ruimschoots aanwezig was tijdens de dag, met een eigen stand, mascotte Oenny, en een deelnemend voetbalteam van de vrijwilligers van het Leidse Unicef-team.
Wat een dag. Wat een toernooi. Wat een club.