Voor we los gaan, even wat handige feitjes op een rijtje: (1) we hebben een lekkere zomer gehad, maar de helft van de damesselectie viert ‘m nog wel even verder tot eind september; (2) die beker is leuk voor drie wedstrijden, maar da’s dan ook echt wel weer genoeg; (3) ja, dit was speelweekend 3, en (4) ja, dit was de eerste wedstrijd van Dames 1. Hebben we dat op een rijtje. Dan: hopsakee, we hebben ff het veld aangeharkt met de dames van Alphia. Was dat leuk? Ja, was best gezellig.
Context: eind juni ging ons mannelijke vlaggenschip hier met man en muis ten onder toen Loos (jawel, de broer van) de eerste strafschop op de lat joeg, en ook de andere rood-witte helden niet meer soeverein bleken. Degradatie, tranen, vervolgens gewoon een rondvaart door de grachten. Je kent het. Met die geschiedenis tussen de oren betrad een voortreffelijke selectie zaterdag het hoofdveld van de plaatselijke voetbalvereniging. En de voortekenen waren het oranje-wit-blauw niet al te gunstig gezind: twee keer alle hoeken van het veld gezien tegen ARC en Lugdunum, een klasse lager spelen en een selectie van 20 vrouwen. Ga d’r maar aan staan.
Mooiste moment van de eerste helft: de tirannieke Alphense doelvrouw schreeuwt van onder de lat: “ze kunnen niet eens fatsoenlijk een bal overspelen”. Ik vind zelf die Brigitte Kaandorp altijd wel grappig, maar deze Jaenette zou het nog wel eens heel ver kunnen gaan schoppen (niet letterlijk natuurlijk). De grote Stevie Wonder zelf had het niet beter kunnen zien. In 45 minuten voetbal mocht de thuisploeg twee keer onder begeleiding van het academisch blauw de overzijde van het veld bekijken. Het restant van de tijd mocht de ploeg zich beperken tot het wanhopig trachten weg te trappen van de bal. Desalniettemin: de 0-1 ruststand mocht met een niet aflatende plensbui aan kansen een volwaardig wonder heten.
Het tweede bedrijf werd wél een gevalletje dweilen met de kraan open. De Alphense arbiter deed niet zijn best ook maar enigszins de schijn van objectiviteit te bewaren, maar dat maakte voor het voetbal van de bezoekers niet uit. Werkelijk alles werd voetballend opgelost met achteloos combinatiewerk: De Heer was ongrijpbaar, Amesz te sterk, Vargas Navarro danste een voor Alphia onnavolgbare salsa. Rietveld beperkte het aantal hakjes tot één, maar schudde en passent wel twee assists uit de mouw. Van der Veen legde er twee in, Amesz en Haasnoot beiden één en ook de schier onuitputtelijke Van Haga draaide even een bal de kruising in. Mieters!
Na iets minder dan 80 minuten vond de scheidsrechter het dan ook wel mooi geweest. Het spel lag voor de tweede keer voor onbepaalde duur stil, invallend reserve-keepster Van Dam had al 35 minuten lang geen bal meer in d’r handen gehad, en bij Alphia wilde de complete bankbemanning (7 of 8 koppen tellend) niet meer invallen. Dit was voor niemand leuk.
Opvallende lichtpuntjes: in overvloed. Wat een heerlijk voetbal. Debutanten Overdevest (KMD Wateringen, lichtvoetige techniek), Martijn (SV Nieuw Sloten, degelijk en kalm) en Haasnoot (Quickboys, soepele schaar op snelheid) speelden alsof ze dat al jaren bij LSVV deden. Overduin is ook tandjesbrak nog altijd 14 klasser beter dan de gemiddelde vierde-klasser (wat een belachelijk waanzinnige dieptepass op Haasnoot). Tegenvaller: Enklaar raakte geblesseerd aan de kuit. Forse streep door de rekening van Jelles, die alle zeilen moet bij zetten om een complete selectie te houden. Maar conclusie van deze ouverture: hier zit muziek in!
Morgenavond speelt Dames 1 de tweede bekerwedstrijd tegen Lugdunum VR2.