En dat was het dan: met uiteindelijk maar 12 van de uiteindelijke 25 competitiewedstrijden gespeeld, zit het seizoen er op. In een totaal van 17 wedstrijden waren maar 3 tegenstanders in 4 wedstrijden de rood-witte damesselectie de baas. 10 wedstrijden werden gewonnen, tot Corona zand in de motor strooide. Niet getreurd, de cijfers nemen ze ons niet meer af. Tijd voor een korte terugblik longread in highlights. Nog maar eens dezelfde waarschuwing als bij de vorige editie: dit gaat ver. Privacywaakhond Bits of Freedom zou hier rillingen van krijgen.
De meeste wedstrijden (alle) werden dit seizoen gespeeld door zekerheidje Van Dam. Dat verbaast getuige haar dito ranglijst-notatie op de trainingspresentielijst niemand, maar de meeste minuten werden toch echt gemaakt door aanvallende middenvelder Amesz. Met 1374 minuten speelde ze overigens maar 4 minuten meer dan Van Dam. Close call!
We bouwen op van achteren. Maar liefst drie doelvrouwen stonden dit seizoen onder de lat: Angenent, VR2-telg Zwep en een back die in een vorig leven doelvrouw was: Emma Klaassen. Alleen onze eerste keus knuffel-Koreaan wist echter (driemaal!) de nul te houden. En nog mooier: ze pakte ook de enige strafschop die de biancarosse dit seizoen tegen kregen. Hulde! Maar was dat genoeg voor Jissie? Welnee! De sympathieke sluitpost werd ook nog even en passent het vaakst uitgeroepen tot Woman of the Wedstrijd (4 keer). Ja-na-, ja-na- tuurlijk!
Capitana De Heer maakte ondanks haar stressvolle bestaan (u mag morgenavond 20:00 uur wel weer even applaudisseren) de meeste minuten als centrale verdediger (955 minuten), maar gebruikte dat voorrecht niet om de minst gepasseerde centrale verdediger te worden. Spaanse furie Vargas Navarro kreeg als centrale sluitpost slechts 0,0110 doelpunten per minuut tegen (4 stuks in 363 minuten). Al moeten we hier in alle eerlijkheid vermelden dat koningin van de flank Imaan Bijl een beter gemiddelde had, van 0 per minuut. Maar zij speelde maar 27 minuten centraal achterin, dus dat laten we maar even buiten beschouwing.
Linksback Stel stelde enigszins teleur dit seizoen. Niet in haar spel overigens, geen enkele vijandelijke rechtsbuiten mocht ook maar van enige vorm vrijheid genieten. Met name in de kaskraker tegen RCL (5-4 op veld 3) maakte de vaste nummer 5 indruk op de Leiderdorpers. Stel wist echter haar persoonlijke record (97.3 decibel, vorig seizoen tegen RCL gevestigd) niet te verbreken. Niet getreurd, als ze een beetje haar best doet hoeven we haar stemgeluid ook volgend seizoen vanuit Rotterdam niet te missen.
Overigens, terug naar Vargas Navarro. Lorena, ga jij even warmlopen? Frenkie hield afgelopen seizoen de bank uitzonderlijk goed warm voor de overige wissels. Maar liefst 7 uur en 14 minuten bracht ze door op het houtwerk. Vargas Navarro werkte zich naar eigen zeggen in dat tijdsbestek door de In de ban van de ring-trilogie van Tolkien en de volledige Harry Potter-reeks. Verbluffend!
Vaste nummer 15 Emma Klaassen viel in haar eerste seizoen als LSVV’er de twijfelachtige eer ten deel het enige eigen doelpunt tegen de touwen te jagen. Ze luidde er de bekeruitschakeling tegen een venijnig Voorschoten mee in, maar goed – die wordt toch nooit meer uitgespeeld. Een enkel smetje op een verder blinkend blazoen overigens – Klaassen speelde een voortreffelijk seizoen.
Onze nummer zas Loos zat een tijdje in Nieuw-Zeeland, maar dat was niet lang genoeg om te voorkomen dat ze er weer even vier doelpunten van méér dan 35 meter afstand in wist te jagen. De mooiste? Een vrije trap thuis tegen Lisse – vanuit de middencirkel. Daar stond wel tegenover dat ze één van haar drie strafschoppen miste, maar dat hebben we haar alweer vergeven. Je kunt niet altijd z…
Eveneens op het middenveld houdt onze frivole dartelaar Rusman een fraaie statistiek in ere: zij speelde dit seizoen met de grootste variëteit aan rugnummers: de nummers 7, 8, 11, 12, en 15 passeerden de revue! En Rusman liet het daar niet bij zitten: bijna de helft van haar duels speelde ze op pijnstillers na het bereiken van het hoogste aantal ziekenhuis-bezoeken in één seizoen (16). De duik van de trap met glas water in de hand staat in het collectieve geheugen gegrift – heldhaftig!
Minder variëteit behelsde de opkomst van Van Haga dit seizoen (4 wedstrijden in verband met een Iers avontuur), maar de flegmatieke woordvoerder werd wel ‘surprise of the season’ met haar mysterieuze edoch heroïsche verschijning in Rijpwetering voor de vernedering van ROAC.
Nummer tien Amesz deed tegen Rijnvogels-uit een knappe imitatie van pluisje’s ‘hand van God’, maar wist die wedstrijd nog eens te boeken te halen: bij de 1-2 verliet de 410 gram wegende Ladies-bal haar voet met een recordsnelheid van 122 kilometer per uur. Tuurlijk, dat zou met een normale bal toch al snel 10% trager zijn geweest, maar Derbystar is toch maar mooi dat gat in de markt ingedoken.
En och, als we het dan toch over Amesz hebben. Dit keer tezamen met in-de-verste-verten-nog-niet-eens-quasi-back Rietveld wist ze wéér tweede te worden op de topscorerslijst (beiden met 8 doelpunten), maar voor de tweede maal op rij kroonde ze zich ook tot assistmeister met (wederom!) 9 pure assists.
De hoogste score op de schaal van lituation (9.2) bleef dit seizoen in het bezit van de Tent, maar onze nummer 12 mocht ‘m afstaan aan onze nummer 8. Braziliaanse samba-solist Ari (voorheen bekend als De Jong Junior) nam in de 27e minuut van het treffen met Blauw-Zwart de bal achter het stand been langs mee en zette daarmee twee Wasse-naarlingen op het verkeerde been. Daar hadden ze niet van terug! (of toch wel, het werd uiteindelijk 2-2.)
Voorin schitterde de belofte van vorig seizoen vooral in afwezigheid: snelheidsduivel Post brak haar snelheidsrecords dit seizoen vooral in Zuidoost-Azië en liet haar naam slechts 3 maal op het wedstrijdformulier noteren. Daarmee hield ze brekebeen en stuko-Tesla Tiggelaar maar net voor zich, want de olijke sociëteitsbaas wist alvorens het afscheuren van een hoop vitaals toch nog mooi 4 duels te noteren. ‘Vo!
De overige aanvallers waren gelukkig allerminst afwezig: Van der Veen greep al op 21 september de titel van topscorer, en stond die tijdens het restant van ’19/’20 niet meer af, met uiteindelijk 16 doelpunten.
Ze was dit seizoen echter niet de enige met een hattrick, want de vrouw met het mooiste haar en de smerigste tackles – veredelde rechtsbuiten Botte Bijl ‘Ima’, afgelopen zomer toch binnengehaald als de belofte op rechtsback – pakte ook gewoon haar hattrick mee in het demasqué van Noordwijk (8-2).
Debutante ‘de Schrik van WVC’ wist even de vaste topscorer de stuipen op het lijf te jagen: (Merel) Roos kreeg het op de heupen tijdens de vernedering van ASC en pakte naast 3 assists ook even 2 goals en de topscorerstitel mee. Die moest ze helaas twee dagen later alweer afstaan aan Van der Veen, maar de stormachtige prestaties op rechtsbuiten leverden de kwieke roeicoach toch maar mooi de titel talent van het jaar op, dankzij een hoogste gemiddelde rapportcijfer van 7,9 in het grote competitieboek van de knettergekke trainer. Ga zo door, Roosie!
Dan blijft er één speler over: De Jong Senior. Trouwe rechtsback, misschien wel de meest constante factor op het veld, de Lucy Bronze van dit elftal. Maar mevrouw maakte op huurbasis furore in Bologna en miste daardoor het grootste deel van het seizoen. Gevolg: geen enkele statistiek van de Gooische alleskunner is noemenswaardig. We kunnen enkel hopen op een minder flets cijfermatig optreden in ’20/’21.
Zijn we er dan zo? Eigenlijk nog steeds niet. We zouden nog kunnen zeggen dat onze heldinnen dit seizoen in drie formaties speelden (4-3-3, 3-4-3 en 3-5-2), dat we die 3-4-3 in maar liefst 8 duels hebben mogen toepassen, dat die vier D’s van verdedigen maar niet blijven hangen (Delay, Deny, Deflect, Defend!), dat er dit seizoen één invaller op het veld stond die we nooit vóór en nooit meer na die wedstrijd hebben gezien (Coosje!), en dat er maar liefst vier spelers geen minuut (0) op de bank hebben doorgebracht. Maar u heeft een beeld hopelijk. Volgend jaar pakken we wel die beker, en fileren we dat valse-9-systeem van Zevenhoven, komen die dekselse Esther (SJZ) en Nathalie (Blauw-Zwart) niet meer tot scoren, winnen we eindelijk eens een wedstrijd van Voorschoten ’97 en trekt Rietveld af en toe eens een sprintje bij de warming-up. We houden hoop.