Dames 1 schrijft LSVV-geschiedenis met eerste koploperschap

De aftocht van Rijnvogels 4 kon met geen mogelijkheid gracieus genoemd worden: waar de ornithologisch verantwoorde ploeg zich voorheen nog als een biddend adelaar boven haar prooi had gevoeld, fladderde de Katwijkse ploeg na 98 minuten voetbal als een aangeschoten fazant richting kleedkamer. Pas in de toegevoegde tijd had de uitblinkende Lanooij de comeback van de studentes vervolmaakt door een lange rush over vijandelijk terrein te bekronen met de 3-2. Wat daaraan voorafging laat zich kenmerken door karakter, en meer specifiek: het terugvinden daarvan.

De tweede helft was zonder twijfel voor de ploeg in het kekke groen-wit gestreepte shirt boven rode kousen en rode broek: De Wit, De Heer Junior – net als vorig jaar spelend tegen voormalig ploeggenoten – en Amesz stuurden vanuit het centrum herhaaldelijk aan op gevaar. Voorhoedeheldinnen Rietveld en Lanooij beloonden die moeite uiteindelijk – al zag Rietveld zich in eerste instantie een fraaie goal nog ten onrechte ontzegd worden – maar het succes mocht worden toegeschreven aan de volledige selectie. Wat was er gebeurd?

Het eerste bedrijf was niet om aan te zien geweest. Goed, Lanooij had weer eens een beauty van een doelpunt uit haar mouw geschud in de 22e minuut, maar dat was het enige LSVV-wapenfeit in de constructie van een 1-2 ruststand. De Kattuksen kwamen beter in de bal, lieten geen duel verloren gaan, en toonden zich de betere afronders. De sleutelstedelingen dwaalden met de ziel onder de arm over de Kikkerpolder en moesten zich met beteuterde gezichtjes aan de thee zetten. Tuurlijk, de Fries getinte Italofiel had weer een weinig coherent maar zeer oprechte keynote in elkaar geflanst, met bekende krakers als “ik kan wel janken”, “op deze manier ga je er met 1-8 af”, “uw duikboot interesseert ons niet” en “willen winnen”, maar dat verklaarde nog niet sec het nieuwe vuur in de ogen van de dames die zich in de tweede helft oprichtten als een feniks uit de eigen as.

Het gevogelte uit de Rijnstreek voelde de bui wel hangen toen het in de door arbiter Van Eijsden acht toegevoegde minuten nog verwoede pogingen deed de situatie van weleer te herstellen. Tevergeefs. Na het laatste fluitsignaal zullen tien damesploegen in de regio verbaasd hebben gekeken naar de nieuwe koploper op de ranglijst. Een koploper die voor de zomer nog de één-na-laatste plek bekleedde.