Bepaald georganiseerd viel de aanloop van LSVV 7 naar het ‘19 deel van seizoen ‘18/‘19 niet te noemen: op donderdag een trainer zonder sleutels (weliswaar mét een sixpack ijskoud goudgeel gerstennat), een onoverzichtelijke autoindeling en met minder dan een uur op de klok bedacht gelegenheidsaanvoerder Cnossen nog dat het ook best handig zou zijn om ballen mee te nemen naar het One Happy Familydorp ten westen van de Kikkerpolder.
In schril contrast stond de organisatie en discipline die het zevende afgelopen zaterdag op het beton kunstgras van Quick Boys liet zien. Met de inmiddels systematisch parasiterende Lange van Jes aan de start werd de matige fitheid van sterkhouder Van der Marck – nog herstellende van een typische streptococcus pneumoniae-infectie – keurig opgevangen. Al snel werd duidelijk dat LSVV verreweg de betere ploeg was, en wie anders dan Vonk drukte dit overwicht al snel tot twee keer toe uit in een standsverandering ten voordele van de Leidsche studenten. Na een halfuur spelen werd een corner door Cnossen strak afgemeten, en werd deze even strak binnengekopt door de zojuist ingevallen centrale verdediger van Quick Boys – een eigen doelpunt, 3-0. Rust.
Ook in de tweede helft bleef het middenveld on-LSVV-gedisciplineerd de gaten dichtlopen – gaten die overigens matig gevuld werden door de aanvallend impotente Van der Plasjes – en een goede combinatie tussen Mos en Van Elteren resulteerde in een droge knal in de korte hoek van laatstgenoemde. Het hoogtepunt van de wedstrijd was, al zegt ie het zelf, toch wel de vrije trap van Cnossen die hij, tegen de kille zon en dus puur op het gevoel van zijn wreef, achter de verdediging plaatste waar toevallig Van Berkel sr. klaar stond om de eindstand op 5-0 te bepalen. Bij LSVV zakte zaterdag zelfs lijnrechter Van Berkel jr. niet door de ondergrens, en de nul van De Vreeze werd geen moment in gevaar gebracht. Hulde voor het zevende, bloed aan de palen!