De klassementsval die LSVV’70 begin oktober inzette met een blamage in De Zilk, is ten einde. Na de 8-0 walk-over in de Kikkerpolderderby van vorige week, moest nu het dit seizoen nog zo sterk gestarte Katwijk het ontgelden. Ondanks een snelle voorsprong van het Oranje-zwart, vormde de thuisploeg op De Krom geen moment een serieuze bedreiging voor de Leidse studentes.
Voor de derde week op rij verscheen het studentenensemle met een stampvolle bank aan de aftrap: een vijftal wissels, oefenmeester Jelles, assistent Paul Westink, en een bonte verzameling supporters bestaande uit familieleden, vriendinnen en een enkele oud-speelster met interesse in een eventuele terugkeer, vochten aan de zijlijn van het vermaledijde kunstgras om een felbegeerde plek in de dug out, in de moed der wanhoop beschutting te vinden tegen regen, wind, hagel, onweer en de snijdende kou. De tijd die het kostte om die zinsconstructie te fabriceren, correspondeerde tot verrassing van het thuispubliek echter precies met de tijdspanne dat het scorebord de maagdelijke brilstand mocht dragen, voordat één van de twee daadwerkelijk voetballende Kattukse vleugelspeelsters de bal met hulp van de elementen over een door de regenboog verblindde Zwep heen draaide. 1-0, en LSVV ontwaakte.
De stabiele Van Dam, sinds een week een lichtend baken als poortwachter van de Leidse defensie lanceerde op het aanbreken van de 27e minuut Lanooij, die al minutenlang geen kind meer had aan het Katwijkse defensiewerk: na een simpele schijnbeweging naar buiten, sneed de pijlsnelle Leidse topscorer diagonaal naar binnen richting doel, om de bal met een marge van een centimeter aan weerszijden tussen doelvrouw en eerste paal door te schuiven. Rietveld besloot vervolgens op eigen initiatief de overstap van rechtsback naar linksbuiten te maken, en kreeg nog geen 7 minuten later de bal mee van uitblinker Frasa, om genadeloos de 1-2 in het dak van het doel te rammen.
Na de thee bleef het laatste restje spanning in tranen achter in de kleedkamer. Ongeacht wie van de zestien Leidse schonen een positie op het veld bekleedde; de sleutelstedelingen deelden collectief de lakens uit. De Heer Senior hield de sterspeelster van de thuisploeg keurig in haar broekzak, terwijl de herboren Roorda voor het eerst sinds weken weer genoot van haar eigen overzicht en opgeruimde gemoed. Katwijk was in geen velden of wegen meer te bekennen.
Dat het net (met dank aan een alerte Amesz) nog maar eenmaal bolde in het tweede bedrijf was misschien geen perfecte aftekening van de verhoudingen op het veld, maar de koele professionele houding waarmee LSVV naar drie punten speelde gaf wel buitengewoon veel voldoening. Smetje op de prestatie van de Leidsen vormde wel het uitvallen van aanvoerder Fraikin, maar naar het zich liet aanzien was er geen sprake van zwaar letsel.
Al zouden de dames in het returnduel op 3 december nog een hele kluif kunnen hebben aan het op wraak jagende Katwijk, met de huidige vorm zou de ploeg eigenlijk alleen in klassementsleiders UDO en SJZ nog serieuze tegenstanders mogen zien. Dat neemt echter niet weg dat de media de komende weken vooral bezig zullen zijn met de vijfde surprise van Stigter, de hamsteroutfit van Westink, de topscorerslijst voor pandapunten, en het dictatoriale bewind van de voorzitster van de Klaascommissie a.k.a. de ambulance-ambassadrice. Zou de goede Sint nog komen?