Dubbele cijfers, niks nieuws voor LSVV 6, toch was afgelopen zaterdag een mijlpaal in de nog jonge historie van dit illustere sociëteitselftal. Er werd namelijk met 10-0 gewonnen. De dubbele cijfers werden in positieve zin gehaald en de heer Jongeneel kon na een negentig minuten durende sit-in met de nul op zak de kleedkamers opzoeken.
Het wordt een repeterend verhaal, maar ondanks dat we inmiddels half oktober leven was het opnieuw een heerlijk zonnige zaterdagmiddag. De uitwedstrijd tegen Football Factory 6 stond op het programma dus het mooie weer was een noodzakelijkheid voor de sfeer. Het sportpark waar de Football Factory zijn kunsten immers op vertoond is de meest troosteloze van het hele jaar. Navigerend door de atletiekbaan en de tennisrokjes kwamen de LSVV gedesoriënteerd en enigszins afgeleid aan op de buitenvelden van het Universitair Sport Centrum. Het blijft merkwaardig, het is de enige wedstrijd in het hele jaar waar een schot over het doel een driepunter oplevert.
De wedstrijden tegen Football Factory zijn wel iedere keer een feest van verrassing, de ene keer spelen we tegen balorige en corpulente balletjes die brakend hun Van Pelt mat naar achter gooien. De andere keer spelen we tegen een gezelschap van internationale studenten die gedreven door hun Babylonische spraakverwarring allemaal voor zichzelf aan het voetballen zijn. Dit jaar zijn we enkel bij het studententeam ingedeeld en wat bleek. De heren bleken wars van iedere vorm van voetbaltalent. In het weekend van de NSL-dispuutsweekenden was deze wedstrijd natuurlijk een gouden uitkomst.
Met een versterkt team zocht LSVV de aanval en bleef dit negentig minuten lang volhouden. De heer C. van Duijn liet in de eerste helft al een zuivere hattrick aantekenen, met name de eerste was er een om in te lijsten. Na een snelle kapbeweging besloot hij met veel overtuiging en geweld de winkelhaak maar eens op te zoeken. De verbazing van zijn teamgenoten uit LSVV 4 werd almaar groter toen bleek dat hun spits wel degelijk kon scoren en dit ook bij herhaling kon. Op slag van rust zorgde uw eigen verslaggever voor een comfortabele 4-0 ruststand.
Zijn selectie haarfijn aanvoelend waarschuwde onze miniatuur Führer Heijstek voor overmoed en gelaste zijn mannen eenvoudig te blijven voetballen. Met succes, want al snel stond het 6-0 door doelpunten van meneer Heijstek zelf en de heer Van der Zwan. Tot zijn eigen schrik schoot hij de bal in de handen van de keeper, deze had hier geen boodschap aan en stompte het projectiel zijn eigen doel in. Na de derde drinkpauze maakt meneer Schippers zich nog een keer kwaad, 7-0, het zou toch niet gebeuren dat verdedigers gingen scoren en hij niet. Tot grote hilariteit van de aanwezigen was de rechtsback van de tegenstander ondertussen Gilles de la Tourette aan het ontwikkelen door iedereen schreeuwend op de hoogte te brengen van het feit dat hij boos op zichzelf was.
Grappend en grollend kwam C. van Duijn het veld weer in en liet een tweede hattrick aantekenen tegen de moedeloos geworden fabrieksarbeiders. Het leverde hem de wedstrijdbal op nadat een LSVV’er had besloten een bal van Football Factory te brassen. Zijn neef R. van Duijn merkte op dat dit geen probleem was: “Maandag maken ze toch weer nieuwe!” Het bleek de slechtste actie van een LSVV’er die middag. Ondertussen was de heer Jongeneel verveeld naar de middenlijn gesloft, leuk hoor de nul houden, de volgende keer graag een fauteuil meenemen. De tegenstander had immers opgemerkt dat het eerste schot op doel in de 75ste minuut had plaatsgevonden.
Het leverde een merkwaardige en gedenkwaardige zaterdagmiddag op. LSVV bleek namelijk geboekt als het voorprogramma van een rugbywedstrijd. De tweede helft werd daarom begeleid met luid geschal uit muziekboxen en de kelen van de heren rugbyers. Een terecht saluut voor een historische overwinning. De weg naar de Bad Habits werd na de wedstrijd weer ingeslagen en de invallers, C. van Duijn, Klaver, Wilbrink, M. Visser en Van Ginkel konden hier eerstehands meemaken waarom LSVV 6 toch echt het leukste amateurelftal van Nederland is.
Auteur: J. de Wit