LSVV 3 (zo) heeft een voortvarende hervatting van het seizoen te pakken: na de winterstop is het maximale puntenaantal binnengeharkt. Met daarmee de eerste winstpartij in competitieverband na een slopend gevecht tegen DOSR.
Twee weken geleden viel de druk al van de ketel: de formatie met de Uyl als trots shirtsponsor trok al aan het langste eind bij de oefenpot tegen de heren van ASC. Een korfbaluitslag deed het hem: een 5-4 overwinning na een zenuwslopende pot, waar een penalty en een zondagschot (letterlijk) van Verdoes voor de overwinning zorgde.
Die lijn moest worden doorgezet, dacht de formatie. En ja hoor: het wonder geschiedde. Het leek net of de aarde van links naar rechts draaide, die ene negentig minuten na 14:00 afgelopen zondag. Al vanaf de eerste minuut zat de felheid er in. LSVV domineerde vanaf het eerste kwartier. Alsof de tegenstander op de knieën werd gelegd, letterlijk. De eerste helft werd er net zo intensief gehijgd als een verstokte asmatische roker na de singelloop. Wat een intensief eerste bedrijf, en wat een uitslag: 0-0.
De sfeer in de rust was goed. Iedereen begreep dit keer: het is menens, Mees’ vriendin komt kijken. En dat het menens was bleek. Na de rust was de felheid net zo aanwezig als in helft één. En dat resulteerde in twee prachtige memorabele momenten.
Tom van Rens, in de volksmond Rens genoemd kegelde tegen de bal aan (een bewussie). Vanaf de rechterzijlijn caramboleerde hij zo het doel in. In een wetenschappelijk onmogelijke hoek werd de bal zo in de verre hoek geplaatst. Keeper: kansloos.
Yes, wat een oppepper was dit zeg. Het hoorde zo te zijn! Na de 1-0 voorsprong groeide en groeide de moed. Zal het dan eindelijk gebeuren?
Naast de aanval liet de verdediging ook geen enkel steekje vallen. Zoals het opgefokte centrale verdedigers betaamt werd er flink wat pit in de strijd gegooid. Danwel fysiek, danwel mentaal. De tegenstander uit het spel halen, deconcentratie veroorzaken in de vijandige voorhoede, en daarmee hopen op de counter. Ook bij de verdediging de vraag: zal het dan eindelijk gebeuren?
En ja hoor, het gebeurde: een mislukte zaadbal kwam zomaar in de voeten van onze Nederlandse Belg terecht. Wirix-Speetjens, en het volgende moment duurde als een eeuwigheid: die perfecte voetbeweging, precies op de plek waar de wreef de bal moet raken voor de perfecte curve. En ja, het gebeurde. Precies goed aangesneden, de bal strak in de kruising. Diego Biseswar zou jaloers zijn. Keeper: kansloos.
En zo geschiedde. De wedstrijd werd uitgespeeld. Er werd eindeloos nagepraat in de kleedkamer. Is dit nu echt gebeurd? Ja dit is echt gebeurd. En er werden verbanden gelegd: kwam het door de vriendin van Mees? Kwam het door het eindelijk uitgeslapen hoofd van Jeroen Visser? Nee. Het is allemaal door de spetterende rentree van Huybers, die vorige wedstrijd ook al meedeed: de winnende streak is neergezet!
