Is in de regio West 2 menig plan van de jonge Van der Wal in het verleden weggezet als proefballonnetje – ditmaal is er echt iets gaande in de rood-witte gelederen van Jong LSVV. De elite-reservisten van de goedlachse Fries zetten serieuze stappen op tactisch onontgonnen terrein. Of de selectie en teammanager Nelemans daarover eerlijk zijn ingelicht lijkt onwaarschijnlijk, maar Van der Wal hakt er met de botte bijl flink op in. “Meer bloed”, zo luidt het devies. Het eerste slachtoffer? Nog niet direct het Alphense ARC, wel het fenomeen mandekking.
Van der Wal zou afgelopen weekend in het bijzijn van een duurbetaalde voetbalconsultant gespot zijn in een lokaal Leids etablissement in de schaduw van de Hooglandse kerk. Een reactie op die aantijgingen voor onze clubredactie ontbreekt vooralsnog, al laat compromitterend beeldmateriaal van een voorheen met wilde krullenbos getooide LSVV’er weinig aan de verbeelding over. Maar de geruchten gaan veel verder: de Fries zou binnen de club niet alleen staan in zijn verregaande ambities.
Ingezetenen verklaren dat in een schijnreferendum gevraagd is naar de mening van het voetvolk, om daarmee een nietsontziende zuivering uit de koker van vedettestrijder Wildenbeest te legitimeren. Uit tweede, anonieme hand ontving onze redactie een op de gevoelige plaat vastgelegd tafereel, dat zich niet anders laat lezen dan als loepzuivere propaganda: captain Mos en vice-aanvoerder Van Eijsden (onmiskenbaar deel van wat er gaande is) buigen zich in zogenaamd studentikoze omstandigheden over de mening van de legionairs. De oplettende kijker prikt er echter vliegensvlug doorheen. Diepvriespizza? Jazeker, maar op de achtergrond: een goed gemeubileerd burger-appartement.
Niet eenvoudige rust-keynote-sprekers als Niemeijer Junior of De Nestor, noch talenten als Fabriek of Van Duijn laten hun invloed hier gelden. Als nooit tevoren zet de oude bourgeoisie van het Technisch Hart de lijnen uit. De propaganda fluistert transparantie en democratie, de praktijk schreeuwt kaviaar en champagne.
De echt volleerde complotdenker tot slot ziet zoveel meer: types als Bonte en Houbolt wanen zich invloedrijk door tactisch complexe besprekingen te houden met een notabele aan een tafeltje van waard Edouard. De teruggekeerde Kok leest plotseling een boekje van een niet-noemenswaardige piepjonge auteur over het Nederlands voetbal, waar Cruijff zich van omwerpt in zijn graf. En zelfs papa Müller en diens zoon aanschouwen thuis op het tapijt een uiteenzetting met koffiekopjes over hoe je je man moet laten lopen. Geen mandekking. Spelprincipes. Compact. Waar hebben we dat eerder gehoord de afgelopen vijf jaar?