Herbstmeisterinnen: the death or the gladiools

Op 7 december stond LSVV Dames 1 voor een mooie opgave. Nadat een week eerder bij Hazerswoudse Boys een comfortabele 0-2 voorsprong in de tweede helft werd weggegeven (eindstand: 2-2), moesten de dames zaterdag winnen van het tot nu toe wisselend presterende Ter Leede Vrouwen 3 om de ‘herbsmeister’-titelstrijd nog in eigen hand te houden.

De opkomst was, zoals eigenlijk de hele eerste seizoenshelft, ontstellend hoog. Waar de dames voorgaande jaren nog weleens naarstig de contactenlijst door moesten op zoek naar vers vlees, heeft trainert Nieuwenburg dit jaar de luxe van een grote selectie. Omdat iedereen ook steeds maar komt opdagen, levert dat soms moeilijke keuzes op. Op deze druilerige zaterdagmiddag zaten er dus weer dikke zakken geld op de bank. Voornaamste voorbeeld: sterkhouder en topscorer Vosse kwam terug (en viel terug, maar daarover later meer) van een hamstringblessure en begon zodoende in de dug-out. In de kleedkamer lag de focus voornamelijk op de glitterjurken voor het avondprogramma, wellicht dat LSVV daardoor wat onscherp aan de aftrap verscheen. Binnen 10 minuten vloog de eerste Sassenheimse doelpoging al tegen de touwen. Gezien het eerste kwartier van de Rossigneri (die overigens in blauw speelden, geheel conform het thuisclub-uittenue credo waar de derde klasse zich op voorstaat), was een doelpunt van de Bollenstreek niet onverwacht. De achterstand zorgde voor wat noodzakelijke scherpte in de ploeg, maar het was niet genoeg. Na 45 minuten was het dan tijd voor thee en voor een ingreep. Loos, geblesseerd maar ook zonder voetbalschoenen van grote waarde, sprak het team vermanend toe. Bus en Buijs verlieten het veld, wellicht voor de laatste keer dit seizoen in verband met een huurperiode in het buitenland. Vosse en Cambassedes maakte hun entree en in de 51ste minuut deed Vosse wat Vosse doet: scoren. De stand werd gelijk getrokken, maar nog geen drie minuten later moest de kersvers in het veld gezette doelpuntenmaker (op leeftijd, zo moet u weten) alweer geblesseerd aftaaien. Inmiddels stond langs de lijn Van Haga al zeker drie kwartier warm te lopen en te klagen.

De tweede helft zag het voetbal er al een stuk beter uit, en met de gelijkmaker was het vuur terug bij de Rode Duivels. Een goede actie bracht invaller Cambassedes tot in de zestienmeter en daar verslikte de tegenstander zich toch even, met een penalty (goed gezien van de scheids) tot gevolg. Met de wissel van Bus in de rust en het uitvallen van Vosse kwam het aan op de laatste op de lijst van Nieuwenburg. De Jong, al enige jaren captain van dit opgeklommen Kelderklasse-team, nam haar verantwoordelijkheid en schoot de pingel binnen alsof ze Memphis zonder haarband was. LSVV was nu echt los. In een mooie combinatie leverde Roos, altijd van groot belang voor de ploeg, de bal aan op de punt van de schoen van Van Haga. De kenners weten: daar heeft Van Haga de bal het liefst, en de bal vloog tegen de touwen. Bij een stand van 3-1 voerde het trainersduo nog een aantal wissels door om de energie in de ploeg te houden en de voorsprong te verdedigen. De A-B-C formule werd nog even wat dyslectisch geformuleerd, maar uiteindelijk leverde het compact voetbal op waar LSVV niets meer weggaf. De fluit klonk, LSVV Dames 1 is herbstmeister en dat pakt niemand ze meer af. Op naar 2025!