Freek Jansen is aan zijn laatste maanden bezig als speler van LSVV’70. Het boegbeeld gaat na dit seizoen verder als hoofdtrainer van de Cultclub. Na elf seizoenen vindt hij het mooi geweest. De trainer/speler wil met lijfsbehoud en bijbehorende grachtentocht in stijl afscheid nemen, waarbij hij de magische 200-grens is genaderd.
Op 2 september 2006 speelde Jansen zijn eerste competitieduel voor het eerste elftal van LSVV’70. De aanvaller maakte in de blessuretijd de winnende treffer (2-1) in het competitieduel met UVS. 198 competitieduels in elf seizoenen later nadert een magische grens, maar de vraag is wanneer Jansen recordinternational wordt van LSVV’70. De trainer/speler kampt momenteel met een voetblessure.
Leidenamateurvoetbal maakte onlangs een mooi artikel over het naderende afscheid van Jansen:
JANSEN STOPT NA DE MAGISCHE 200-GRENS
Derde klasse- Freek Jansen hangt na dit seizoen zijn kicksen aan de wilgen en trekt alleen nog de trainersjas aan. Het boegbeeld van LSVV’70 heeft dat gisteren aan zijn spelers medegedeeld. Het mooiste moment van Freek Jansen in zijn leven als LSVV’70? ,,Echt, ik kan niet één moment, nee, niet eens honderd momenten noemen. Elke woensdag of zaterdag dat ik bij de club ben, gebeurt er iets moois, iets onverwachts, iets unieks. Ik zou er eindeloos over kunnen vertellen.”
Dat doet hij niet, hoewel hij daar alle reden voor heeft. Gisteren maakte Freek Jansen aan zijn spelers bekend dat hij na dit seizoen stopt als voetballer van LSVV’70. Na elf seizoenen is het mooi geweest. ,,Joh, ik ben na dit seizoen 34 jaar, heb een kunst kruisband erin zitten en overgewicht is een dagelijkse zekerheid”, zegt de verslaggever van Voetbal International vol zelfspot. ,,Ik heb altijd gezegd: als er een moment komt dat ik het gevoel heb dat ik anoniem mee hobbel, dan is het mooi geweest. Dat moment is nu gekomen. Al die fanatieke jonge ventjes in de derde klasse, ik merk dat ik steeds minder het verschil kan maken. Dan kan je jezelf overschatten en doorgaan tot in het treurige, maar daar pas ik voor. Bovendien haal ik ook gigantisch veel plezier uit mijn rol als trainer.”
Jansen kwam in 2006 bij LSVV’70, waar zijn oudste broer Koen al jaren speelde en onder meer voorzitter was. Samen met de andere broer, Wouter, die nog in het eerste elftal van De Graafschap speelde en wekelijks naar Leiden op en neer kwam vanuit Arnhem, zagen de drie broers bij LSVV’70 een droom uitkomen. ,,Met zijn drieën in een elftal spelen, dat leek ons wel mooi. Voor mij als jongste was het ook echt heel bijzonder, met mijn twee grotere broers samen in een team spelen. Het was een mooie tijd, waarin we onder leiding van Wim Mugge zoveel plezier hadden en dat combineerden met geweldig voetbal. We eindigden zelfs hoog in de Derde Klasse, waarbij iedereen vol waardering over ons spel sprak. Het beste LSVV waarin ik heb mogen spelen, met verder jongens als Peter van Diggele, Job Weststrate, Stijn Kalsbeek, Wouter Huisman, Hubert Meulman, Erik van den Haak, Peter Wierenga, Hidde Rypkema, Boris Cammelbeeck, Alphert Christina en Fokko Versloot.”
De twee broers zijn alweer enkele jaren weg uit Leiden, terwijl vrijwel het hele elftal van destijds is vertrokken. Jansen bleef trouw aan LSVV’70, maar dat niet alleen. Hij is al jarenlang het boegbeeld van de club, een graag geziene gast in de regio en loodste de cultclub vorig seizoen nog naar de titel in de Vierde Klasse. ,,Alen Stjepanovic zei als voorzitter weleens tegen zijn bestuursleden: ‘Wij zijn het bestuur van LSVV’70, maar Freek is LSVV’70.’ Mooi he? Ik ben de goedkoopste trainer van heel Nederland. Sterker nog, het kost me vaak nog geld ook. Behalve de contributie, moet ik vaak oppas voor mijn dochters regelen om met die gasten op woensdag op het trainingsveld te staan. Maar ik heb het er graag voor over. Ik stop er veel tijd en energie in, maar doe het met ontzettend veel plezier en krijg er ook veel voor terug. De waardering die ik voel, doet altijd wel veel met me. Met oud en nieuw kreeg ik bedankjes van spelers voor het mooie jaar, dat vind ik heel bijzonder. Het is ook voor mij de kern van deze mooie club. Met elkaar ervoor zorgen dat het voetbal en alles bij de club een aaneenschakeling van plezier is, met iedereen erbij, of je nu wel of niet speelt of goed kan voetballen. LSVV’70 is zoveel meer dan tegen een balletje trappen. Dat probeer ik nieuwe spelers ook mee te geven. Als je voor jezelf kiest, moet je niet bij LSVV’70 komen spelen. Als je met elkaar plezier wil beleven, dan pas je bij ons.”
Lijfsbehoud zou een waardige afsluiter zijn voor Jansen als voetballer, waarbij hij nog een persoonlijke mijlpaal heeft: de magische grens van tweehonderd competitieduels in LSVV 1. ,,De archivaris van de club vertelde me dat ik op 197 competitiewedstrijden in het rood en wit sta. Tsja, nog minimaal drie duels in de komende maanden en dan is het echt mooi geweest. Tweehonderd wedstrijden voor de allermooiste club van Nederland, zoveel mensen kunnen dat niet zeggen en daar ben ik echt supertrots op.”
Jansen zal tijdens wedstrijden na dit seizoen niet meer binnen de lijnen te vinden zijn, tenzij de club degradeert en afdaalt naar de vierde klasse. ,,Dan is het een ander verhaal, maar wij blijven zeker in de derde klasse. Als trainer wacht dan ook een nieuwe carrière. Samen met Wim heb ik het jaren geleden mogen oppakken. Hij als de ultieme hoofdtrainer, in de Guus Hiddink-rol, en ik als zijn rechterhand. Inmiddels is het een mooie wisselwerking, Wim is overal nog nauw bij betrokken. Het trainersvak vind ik mooi, hoewel, laten we het alsjeblieft geen vak noemen op amateurniveau. Met alle respect voor andere trainers, maar amateurvoetbal is rommelen in de marge. Een trainer moet zorgen dat de spelers plezier, plezier en plezier beleven. En het vooral niet moeilijker maken dan het is. Ik houd dat elke zaterdag de spelers ook voor. Als we met zijn allen echt goed konden voetballen, liepen we niet in de Derde Klasse rond. Zo is het toch?”
Het relativeringsvermogen is groot bij LSVV’70, waar Jansen een belangrijke rol in speelt. Toch lijkt voetbal in zijn leven geen bijzaak. Vrijwel wekelijks is Jansen op televisie om over voetbal te praten. ,,Mijn vrouw is huisarts, ik zeg altijd: zij is met de hoofdzaak in het leven bezig, ik met de bijzaak. Maar wel een hele leuke bijzaak. En dan is LSVV’70 nog de leukste bijzaak van een bijzaak. Daarom kan ik ook geen afscheid nemen van LSVV’70. Het is een fantastische hobby. Ik heb inmiddels twee dochtertjes en het gezinsleven telt zeker mee, maar gelukkig kan ik de verzetjes van de woensdagavond en de zaterdagmiddag er nog doorheen krijgen. Hopelijk blijft dat nog heel lang zo, ook als ik niet meer als voetballer in het veld sta. Nog een paar maandjes, dan is het mooi geweest.”