Bezing mij, o muze, de vindingrijke selectie, die de Lisser syrenen over het veld liet zwerven als een horde blinde cyclopen. In vele formaties trok zij ten strijde, en veel smerig fysiek spel moest zij dulden, zich inspannend voor behoud van 3 punten en het vriendelijk van het veld bezemen van de bezoekers. Toch ging zij niet ten onder, hoewel het gele gevaar daarnaar streefde: want door hun eigen onverklaarbare positiewisselingen zonken de corsogangers onder de zoden, de dwazen, die panna’s incasseerden. En zo ontnam zij (de Leidse Studentenvoetbalvereniging ’70) hen de hoop op roem. Over die dingen, vertel, o muze, ook ons.
Komt voor de bakker, in een mooie drie-akter:
In december werden de dames nog naar de gallemiezen gecounterd door captain Stephanie Pan. Jelles maakte toen de fout 90 minuten lang op 3-4-3 te willen spelen. Nou, daar heeft ‘ie van geleerd hoor! In een half uurtje pressie wordt Lisse compleet de vernieling in gespeeld. Met een minuut op de klok jaagt de Spaanse furie Vargas Navarro de 1-0 tegen de touwen, gewoon met links in de bovenhoek. Vijf minuten later geeft Rietveld de bal aan Van der Fissa, die aan de wandel gaat voor de 2-0. Tuurlijk, 1-op-1 spelen levert wat risico’tjes op achterin, maar met Van Dam/Stel, De Heer en De Jong houdt het rood-wit toch probleemloos stand tegen een explosieve spits Pan en kornuiten.
Na zo’n stormachtig begin is het prettig achterover leunen met het vertrouwde harken en dat leidt tot een gematigde herfst in het spelbeeld. Stabiliteit in het rood betekent echter geen explosiviteit in het geel: de capitana aldaar heeft zich laten terugzakken naar het middenveld, waardoor de druk voor de vier achterin nog verder afneemt. Na de spreekwoordelijke thee (de letterlijke waren we even vergeten te zetten) zet dat spelbeeld zich voort, maar in de opbouw worden de biancarosse even wat minder secuur.
Enter fase 3. Klein uitstapje:
We schrijven de 65e minuut en de protagonist heet Van Haga. U moet zich voorstellen, die was tot twee jaar geleden vooral handig met een hockeystick. Met linksbuiten controleert ze de bal richting de flank, met rechts stapt ze over. Met links trekt ze de bal terug. Haar tegenstander hapt. Met een soepele pirouette draait ze terug naar de as van het veld, de tussenzone in. Haar tegenstander hapt nu rubber. Met binnenkant rechts veegt ze de bal in de voeten van de oprukkende Loos, die de bal van 40 meter over de Lisser doelvrouw heen tegen de touwen jaagt. Ziet u?
Na zo’n 3-0 spreidt de Uil van Minerva werkelijk z’n vleugels. De Lisser aanvoerder heeft zich nog maar een linie laten zakken, over het veld klinken wijffelende instructies en de vraag wie er nu nog mid-mid staat. Rietveld wordt neergeschopt omdat ze 3 man eraf loopt. De Jong ragt no-look, met stalen gezicht, een onderschepte dieptebal over de zijlijn. Van Dam vangt uit stilstand een doeltrap op door ‘m meteen terug te rammen. Rusman scheurt ‘r enkelbanden half af, maar “stapt het er wel uit”. Stel krijgt de vraag of ze wil wisselen en blijkt ineens d’r tegenstander weer in de achterzak te hebben. En onze Koreaanse superster gebruikt haar kleine teen om het enige sprankje hoop voor de dorpelingen te vermorzelen. Het houdt niet op. Niet vanzelf.
Arbiter Kok maakt aan de Tantaluskwelling van de bezoekers een einde. Geen penalty, geen doelpunt, helemaal niks. Die Guardiola-wannabe loopt met cornervlaggen te zwaaien en de rode trein dendert richting de tribune om het publiek (de familie De Heer, chapeau!) te bedanken. Zelfs Frans Timmermans staat nog in de schaduw van zo’n zegetocht. De adrenaline beneemt ons verder de slaap.