Wedstrijdverslag: UVS Zondag 7 – LSVV’70 Zondag 3
Zondag j.l. speelde een van de vele vlaggenschepen van LSVV (“Zondag 3”) een heuse sportpark derby tegen de nieuwe vrienden van UVS. De wedstrijd was al twee keer eerder om onduidelijke reden afgelast (“regen”), maar in het weekend dat er door heel Nederland bomen op auto’s vielen vond de wedstrijd gelukkig wel gewoon plaats. Zondag 3 had al een tijd naar deze wedstrijd uitgekeken, daar de tegenstander een moeizame start van de competitie had gehad (“blessures, schorsingen, je kent het wel”) en momenteel op een degradatieplaats bivakkeerde met een doelsaldo van 8 voor en 86 tegen.
Nu is Zondag 3 al sinds de oprichting een “team in opbouw” (naar verluid is alleen Feyenoord 1 al langer in opbouw in Nederland), en daarom werd er reikhalzend uitgekeken naar deze ontmoeting waarin “het doelsaldo positief gemaakt zou kunnen worden” (hetgeen een waar unicum zou zijn in de geschiedenis van het zondagse vlaggenschip). Het huidige doelsaldo stond echter op min 12, hetgeen Hoekstra ertoe bracht om de gehele training op donderdag keihard “13-0” over het veld te schreeuwen. Op de training werd daar nog over tegengesputterd, maar nadat Hoekstra ook in de teamapp filmpjes van 13-0 wedstrijden ging delen was het duidelijk: zondag moet het gebeuren.
De kraker stond – uiteraard – ingedeeld op het hoofdveld, maar op zondag zelf bleken twee andere teams de aandacht niet te kunnen missen, en dus dropen UVS en LSVV en hun publiek (de scheids) af naar veld twee. Bij aankomst op het veld bleek de tegenstander echter niet volledig op oorlogssterkte: er stonden 9 mensen op het veld, inclusief keeper. Deze keeper was een verhaal op zich, want er waren 1) geen keepersshirt (maar een trainingsjack) en problematischer 2) geen keepershandschoenen. Bij een gevoelstemperatuur van -10 graden (+10 graden maar het waaide best wel hard, echt waar) moest iemand bij de tegenstander zijn blote kolenschoppen dus gaan opofferen.
Dit sterkte LSVV dusdanig in het geloof op een “13-0” dat er een ongebruikelijke yell voor de wedstrijd werd gedaan, waar niemand echt om gevraagd had, en waarvan onduidelijk bleef wie er nu eigenlijk toe aangezet had. Daarna ging de wedstrijd van start. Bij gebrek aan aanvallers bij UVS (letterlijk) stond LSVV volledig op de helft van de tegenstander, en begon het kansen te regenen. Hoewel het merendeel van deze kansen verprutst werd, begonnen er zowaar ook ballen binnen te vallen: Hoekstra (3x) maakt zijn grote mond waar, en ook Wirix-Speetjens, Verstappen en Hellegers deden een duit in het zakje. Hellegers scoorde daarbij met het hoofd, wat eigenlijk niemand op het veld kon geloven, aangezien Zondag 3 bekend staat om het feit dat niemand ooit kopt (hetgeen doorgaans pijnlijk duidelijk wordt bij corners van de tegenstander).
Nadat de tegenstander haar aantal spelers op het veld langzaam had aangevuld tot 11, werd tegen het eind van de eerste helft ook nog een penalty aan LSVV gegeven (door de vriendelijke scheidsrechter, die overigens de volledige wedstrijd aan de zijlijn geplakt stond en dus elke beslissing moest gokken). Nu waren de penalty’s een verhaal op zich, daar vaste penaltynemer Kemmel in de laatste wedstrijd was afgebluft door spits Verstappen. Hoewel Verstappen vervolgens gemist had, leek de jarenlange penalty discussie hier plots weer door geopend en collega spits Huybrechts sprong dankbaar in dit gat. Op de donderdag training begon hij plots te beweren “een penaltykiller” te zijn die elke bal van 11 meter “in de bovenhoek” legde. Tijdens de training schoot hij vervolgens net zo lang penalty’s op een leeg doel tot in ieder geval een teamgenoot ervan overtuigd was dat hij een bal in leeg doel kon schieten. Zodra de penalty in de wedstrijd werd gegeven claimde Huybrechts dan ook de bal, die hij vervolgens in een rechte lijn over het doel joeg (in de stijl van Jaap Stam). Ruststand 0-6, waarbij Huybrechts in de kleedkamer werd gewezen op zijn “grote mond”, wat hij vakkundig pareerde door te stellen dat hij “alleen penalty’s kan maken onder druk” (niet in de stijl van Jaap Stam).
De conclusie van het immer chaotische overleg in de rust was wederom voor iedereen onduidelijk, maar er stonden ook na rust 11 spelers in het veld en er was in ieder geval ook iets gezegd over “kansen rustiger uitspelen”. Nu was er op de donderdag training gelukkig geoefend op het uitspelen van 3 tegen 3, wat een leuke oefening bleek, maar doelpunten waren er niet bepaald onderdeel van. Dat beloofde veel goeds, en in de tweede helft bleek dat ook 3 tegen 2, 3 tegen 1, of zelfs 3 tegen 0 eigenlijk teveel gevraagd was voor het zondagse vlaggenschip. Het begin van de tweede helft kenmerkte zich dan ook door een ongekende hoeveelheid om zeep geholpen mogelijkheden, waardoor de irritaties in sneltreinvaart begonnen op te lopen. De spelers van LSVV begonnen elkaar uit te schelden dat ze “rustiger moesten spelen”, en al deze negativiteit bracht de tegenstander in twijfel of ze nu met 6-0 achter of voor stonden.
Na verloop van tijd keerde de wedstrijd echter, naar verluid door de trashtalk van Hoekstra. Hoekstra had recent een podcast geluisterd over trashtalk, en was er van overtuigd geraakt dat dit de ware sleutel was tot succes. Nadat hij in de laatste wedstrijd ongevraagd aan de tegenstander had uitgelegd hoe buitenspel werkt, zag hij nu zijn kans schoon bij de keeper van de tegenstander. Aangezien dit duidelijk een veldspeler was, en een begaafde pleintjes voetballer, daagde Hoekstra hem uit om “gewoon zelf met de bal het veld over te steken”. De keeper gaf hier kortstondig gehoor aan, maar toen hij merkte dat Hoekstra hem vervolgens wel de bal wilde afpakken, speelde hij ongelukkig in op zijn laatste man. Deze draaide blind open, waardoor Moerland tegen de bal aanliep en deze gratis het doel in hobbelde.
De tweede helft veranderde vervolgens in een nieuwe doelpuntenregen, met nog vier goals van Moerland, twee van Wirix-Speetjens, een van Verstappen, en een goal van Huybrechts, die zijn gemiste penalty daarmee enigszins wegpoetste. Dat klinkt succesvol, maar het aantal gemiste kansen was nog veel groter, wat de aanvallers achteraf terecht te horen kregen van verdediging en wisselspelers. Aan de andere kant van het veld viel in de tussentijd ook zowaar nog een tegengoal, waarna de sympathieke tegenstander vrolijk riep “dat het nu hun beurt was”.
De eindstand op het scorebord werd daardoor 1-16, een uitslag die nostalgische gevoelens aan de F-jes tijd naar boven bracht bij de LSVV’ers (of niet, aangezien het merendeel van het elftal vroeger nooit heeft gevoetbald). Zoals gebruikelijk werd de overwinning gevierd in de kantine, waar Hellegers eindelijk zijn lang beloofde bardienst draaide, en het gehele team voorzag van pitchers en broodjes bal pinda. De uitslag dreunde nog lang na in de hoofden van de LSVV’ers, maar ook in het bredere Leidse amateurvoetbal. Bij koploper Lugdunum 3 schijnt ‘s nachts een spoedvergadering belegd te zijn, waarbij Tim de Cler heeft geroepen dat ze “de koppen bij elkaar moeten steken”, hetgeen ook gebeurt schijnt te zijn, dus dat probleem lijkt ook weer opgelost. De spelers van LSVV maken vooral al de hele week screenshots van de stand in de Voetbal.nl app: 51 voor, 48 tegen. Een positief doelsaldo.